اثربخشی آموزش دو نیمکره مغز بر خودپنداره و مهارت های اجتماعی دانش آموزان مبتلا به اختلال نارساخوانی

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش دونیمکره مغز بر خودپنداره و مهارت­های­اجتماعی دانش­آموزان مبتلا به نارساخوانی بود. این پژوهش، آزمایشی و از نوع پیش­آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش­آموزان مبتلا به نارساخوانی پسر سال چهارم و پنجم مقطع ابتدایی نسیم شهر استان تهران در سال تحصیلی 93-92 تشکیل دادند. نمونه پژوهش حاضر، شامل 20 دانش­آموز مبتلا به نارساخوانی بود که از میان مدارس ابتدایی نسیم شهر و  با روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه­آزمایش و­کنترل (10 نفر برای هر­گروه) گمارده شدند. برای جمع­آوری داده­ها از آزمون خواندن و تشخیص نارساخوانی کرمی­نوری و مرادی، پرسشنامه­های خودپنداره برای کودکان پی­یرز-هریس و مهارت­های­اجتماعی ماتسون استفاده شد.گروه­آزمایش به مدت 16 جلسه تحت آموزش­دونیمکره مغز قرار گرفته و گروه­کنترل مداخله­ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل­کواریانسنشان داد آموزش­دونیمکره مغز بر خودپنداره و مهارت­های­اجتماعی تأثیر داشت،  به این­صورت که منجر به افزایش خودپنداره و مهارت­های­اجتماعی دانش­آموزان مبتلا به نارساخوانی شد. با توجه به این نتایج،  می­توان گفت کهآموزش دو نیمکره مغز می­تواند در جهت آموزش و درمان مبتلایان به اختلال نارساخوانی استفاده شود.